รับข้อร้องเรียน

                                   

ในเช้าวันหนึ่งช่วงก่อนสิ้นปี 2554  ขณะที่ข้าพเจ้าออกไปดูแลต้นไม้หน้าบ้าน  มีชายสองคน มาด้อม ๆ มอง ๆ  ที่หน้าบ้าน  ท่าทางมีพิรุธ  ข้าพเจ้าจึงรีบออกไปดูเพื่อให้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เมื่อพบหน้า  ก็เห็นว่าคุ้น ๆ  กับผู้ชายสองคนนี้  เขาเป็นคนงานโรงข้าวสารที่อยู่เลยบ้านข้าพเจ้าไป 2-3 หลังนี่นา  เขามาทำไมนะ  ข้าพเจ้าค่อนข้างฉงน...............

“พี่ครับ  รถเก๋ง ทะเบียนที่ลงท้ายด้วย 39  เด็กผู้หญิงขับรถชนแมวผม”

เฮ้อ !  แม้จะโล่งใจว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร   แต่ก็กังวลอยู่เล็ก ๆ ว่าพวกเขาพากันมาร้องเรียนคงเพราะแมวของเขาตายนี่เอง  หรือถ้าไม่ตาย ก็คงร่อแร่แน่ ๆ  ลูกสาวคนเล็กของข้าพเจ้าเองที่ขับรถคันนั้น ทำไมนะ  ถึงขับรถไม่ระมัดระวัง  ข้าพเจ้าแอบตำหนิลูกอยู่ในใจ   และได้กลั้นใจสอบถามไปว่า  “แมวเป็นอย่างไรบ้าง”  โดยเชื่อว่าคำตอบต้องเป็น “ตาย”  แน่ ๆ

“ดั้งหัก  ...  ฟันหัก”  !..........

อั๊ยยะ  !  ดั้งหัก   ฟันหัก  !   เกิดความเงียบอันเนื่องจากความงงขึ้น  !

ข้าพเจ้าสุดจะงงกับคำตอบเป็นที่สุด   พยายามอย่างมากที่จะนึกภาพเหตุการณ์ให้ออกว่าชนลักษณะไหนนะ  ถึงไม่ตาย    และได้รับบาดเจ็บเพียงดั้งหัก  ฟันหัก หากพวกเขามาร้องเรียนว่า ลูกข้าพเจ้าไปตบแมวเขาจนดั้งหัก ฟันหัก  ยังจะน่าเชื่อได้มากกว่า.........

โอ..มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริง ๆ หากจะคาดเดา ข้าพเจ้าเดาว่า แมวตัวนี้คงไปแอบกินปลาย่างที่บ้านไหนสักหลังหนึ่ง  และถูกเจ้าของบ้านจับได้  เลยเอาไม้ไล่ตี  บังเอิญไปโดนที่หน้าแมวพอดีดั้งเลยหัก และกระทบไปถึงฟันเพราะอยู่ในแนวเดียวกัน  แมวตัวนี้จึงวิ่งหนีออกมาเจ๊ะเอ๋กับรถยนต์ที่ลูกข้าพเจ้าขับผ่านไปพอดิบพอดี เรียกว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัด.......

มันช่างเป็นเหตุการณ์ที่ทุกอย่างบังเอิญเกิดขึ้นอย่างลงตัว  เป็นความบังเอิญที่ทำให้ข้าพเจ้าต้องเสียเงินชดเชยเยียวยาให้กับแมวที่น่าสงสารตัวนั้น  ที่อดกินปลาย่าง  และบาดเจ็บ    เจ้าของแมว เข้าใจว่าลูกข้าพเจ้าขับรถชนแมว  จึงถือโอกาสมาร้องเรียนถึงหน้าบ้านข้าพเจ้า  ทำให้ข้าพเจ้าต้องเสียเงินเยียวยาแมวตัวนั้นไป 1,500.-บาทเพื่อขอให้เขา จัดการพามันไปหาสัตวแพทย์เพื่อรับการรักษา   แล้วเขาก็ทำอย่างนั้นจริง ๆ

ข้าพเจ้าเห็นว่าเขาดีใจที่คำร้องเรียนของเขาได้รับการตอบสนอง  และเขาได้รับการชดเชยเยียวยา  ส่วนข้าพเจ้าเองแม้จะยังนึกไม่ออกว่า จริงๆ แล้วแมวถูกรถชนหรือเปล่า  แต่ก็เป็นสุขใจที่มีโอกาสได้รักษา... "ไอ้ขาว".....แมวผู้บาดเจ็บและเคราะห์ร้ายตัวนั้น........ ............

นับว่า....สุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับ.........เป็นความสุขก่อนส่งท้ายปีเก่า 2554..............